KREACJA POTENCJAŁU
Zawiera pięć jakości: CZUCIE, EKSPRESJA, RELACJA, ŚWIADOMOŚĆ I OBECNOŚĆ. Jest autorskim sposobem pracy z pacjentem w zastosowaniu do praktyki indywidualnej jak i grupowej. Uwzględnia trzy płaszczyzny funkcjonowania człowieka: CIAŁO, PSYCHIKA, DUCHOWOŚĆ. Posługuje się szeroko rozumianą metodologią pracy. Stosuje zarówno metody oparte na somatycznym podejściu takie jak: Somatic Experiencing, Analiza Bioenergetyczna, Bodynamic, Cranio, Feldenkrais z Hipnoterapią Miltona Ericksona, Soma Embodiment, Biodynamiczny Oddech Uwalniania traumy; metody pracy z psychiką: gestalt, ericksonowska hipnoterapia, systemowe podejście, skoncentrowanie na rozwiązaniu, NARM, ustawienia systemowe i intecnji; metody pracy z duchowością: mainfulness, compassion, techniki osho, medytacje światła, medytacje chrześcijańskie.
Dzięki twórczej kreacji i wolności wyboru pacjent budzi w sobie potencjał, wybiera go i tworzy daną rzeczywistość. W ten sposób radzi sobie z danym problemem czy tematem.
Pierwsza jakość potencjału życia to czucie. Budzi się ono w doświadczeniu, w spotkaniu ze sobą, z drugą osobą, ze światem ze społeczeństwem, w szerokim spektrum doświadczenia. Jest to inaczej felt sense, odczuwanie własnego ciała i łączy się ze świadomością własnego ciała, z pulsacją życia.
Można powiedzieć, że czuję, więc jestem. Innym pokrewnym pojęciem czucia jest emocja, która pojawia się jako reakcja skojarzeniowa na reakcję zewnętrzną i wspomnienie w naszym mózgu jest wzbogaceniem czucia. Trzeci wariant odnosi się do intuicji, zdolności odczuwania rzeczywistości takiej, jaka jest. Proste doświadczenie niezapośredniczone, odczytujące rzeczywistość w TU I TERAZ. Czucie odnosi się do ciała i do tu i teraz jako fizycznego doświadczenia, dzięki świadomości może być doświadczeniem całościowym.
Emocja jest związana z poruszeniem od wewnątrz na bodziec zewnętrzny lub wewnętrzny i często ma bez konkretnego zintegrowanego doświadczenia przeniesienie do przeszłości. Intuicja jest duchowym poza fizycznym i psychicznym doświadczeniem obecnym w duchowym odczytywaniu rzeczywistości i całościowo się do niej odnosi. Wszystkie trzy jakości czucie, emocja, intuicja uczestniczą równocześnie w każdym doświadczeniu i w zależności o całościowego doświadczenia są odczytywane jako jednoczesne lub jako fragmentaryczne.
To nic innego jak proste całościowe wyrażanie siebie. Może ono być energetyczne, werbalne, lub niewerbalne. Wszelkie emocje, odczucia, intuicja i różne formy bycia stanowią platformę wyrażania siebie. Ekspresja jest połączona z ruchem, działaniem, energią, oddechem. Ruch może być mikro lub makro sposobem wyrażania siebie.
Mikro dotyczy subtelnych i delikatnych sposobów wyrażania siebie, najczęściej związanych z układem nerwowym. Natomiast ruch makro, jest to najczęściej mocny energetyczny sposób wyrażania siebie. Oddech jest głęboko powiązanych z budowaniem energii, która jest z kolei sposobem wyrażania siebie na zewnątrz. Oddech może być spokojny, wdech i wydech poprzez nos, lub może być bardziej intensywny, wtedy mamy do czynienia z budzeniem energii i ekspresji.
Energia natomiast może być fizyczna, gi, shen. Ta pierwsza pochodzi z pożywienia i z aktywności fizycznej bez świadomości magazynowania jej. Energi gi jest energią zdrowotną i pełną przepływu. Można ją nadbudowywać za pomocą ćwiczeń gi gongu. Trzecia energia shen jest energią kosmiczną, boską, obecną w konkretnym doświadczeniu naszego życia. Świadomość trzech jakości energii umożliwia pełne i jasne używania ich w naszym życiu w skutecznym i pełnym radości życiu.
Relacja jest głęboko fizyczna, psychiczna jak i duchowa. Odnosi się do siebie do drugiej osoby, jak i do grupy (rodzina, społeczeństwo). Jest to największy potencjał doświadczalny, który ma ogromny wpływ na rozwój osobisty człowieka. W relacji się wychowujesz, żyjesz, i się kształtujesz swój charakter.
Ta sama relacja staje się największym twoim wyzwaniem. Poprzez relację definiujesz się i określasz. Środowisko rodzinne, opiekuńcze, kształtuje twoją zdolność wejścia w relację ze sobą, z drugą osobą i z grupą. Przygotowuje Cię do wejścia w relacje społeczne. Twoje ja jest relacyjne. Posiada naturalną zdolność wejścia w połączenie z drugą osobą. Z relacją jest głęboko połączona MIŁOŚĆ. Miłość do siebie do drugiego człowieka i do tego co NIESKOŃCZONE W NAS.
Mamy trzy jakości relacji: Relacja ze sobą nawiązuje do swoich części podosobowości, które mogą ze sobą współpracować, nawiązywać relację. Będą wyparte (np. decyzyjność), żyć samodzielnie bez porozumienia z innym częściami ciebie. Połączenie ze sobą samym jest fundamentalne, pozwala rozwinąć nasz mózg i zdolności poznawcze, emocjonalne i społeczne. Relacja ze sobą jest podstawą do tworzenia więzi ze sobą z drugą osobą i grupą. Spoiwem jest miłość, która jest pełna akceptacji, współczucia i zrozumienia dla siebie. Relacja z drugą osobą, dotyczy więzi jest tym, co pojawia się w pierwszym okresie naszego życia. Mama lub opiekunka jest tą osobą, która tworzy więź z dzieckiem, tworzy relację. W tej relacji może pojawić się przywiązanie unikowe, ambiwalentne, zdezorganizowane, bezpieczne.
Relacja z grupą, powstaje w rodzinie i w otoczeniu z najbliższymi. Dziecko uczy się relacji społecznych poprzez kontakt z rówieśnikami. Zapisy doświadczeń matrycy rodzinnej, relacji pomiędzy rodzicami a dziećmi i rodzeństwem między sobą, jak również różne zapisy rodowe są wnoszone do tworzenia relacji społecznych. Relacja jest głęboko połączona z obecnością, w ciszy dochodzi do spotkania, uświadamiasz sobie siebie samego. W rezonansie somatyczny emocjonalnym rozpoznajesz drugą osobę i grupę. Wzajemną relację rozpoznaje się we wzajemnym przepływie energii, emocji, działań, zachowań.
Świadomość jest czwartym potencjałem życia. Dzięki świadomości możesz powiedzieć: JA JESTEM. Świadomość różni się od umysłu. Umysł jest liniowy, bada przyczyny i skutki. Przewiduje dane zdarzenia według określonego wzorca. Posiada swoją rację i jej się trzyma. Umysł współpracuje ze zmysłami, to, co widzisz, słyszysz, czujesz, istniejesz. Ma swój charakter naukowy.
To, co jest udowodnione, to istnieje. Domaga się jasnych argumentacji. Tworzy również pewne sytuacje na bazie przeszłości i projektuje je na przyszłość. Podobnie czyni z emocjami. Dane wzorce emocjonalne z przeszłości są wprowadzane do przyszłości. Jest bardzo krytyczny i ciągle ma wątpliwości. Wprowadza brak zaufania, jeśli coś jest niezgodne z myślami. Świadomość natomiast jest ponad czasowa. Ma bezpośredni dostęp do teraźniejszości.
Teraźniejszość jest formą obecności. Świadomość tego co jest, tego ci było, tego co będzie. Jest ona zarówno indywidualna, możesz być świadomy swoich myśli, uczuć, odczuć z ciała, jak również możesz być świadomy przestrzeni, świadomy swojej historii życia. Może być świadomość indywidualna, rodowa, zbiorowa. Może być czysta świadomość, świadomość kosmiczna. Jesteś czystą świadomością. W swojej głębi jesteś poza czasem i przestrzenią. Twoje "JA JESTEM" jest wieczne, poza przestrzenią i czasem. Możesz być świadomy zarówno tego co boskie w Tobie jak i tego co ludzkie. Rozdzielenia jak i połączenia. Jesteś świadomością.
Obecność odnosi się do czasu tu i teraz. Obecność jest zauważalna na poziomie ciała, w swoich odczuciach. Na poziomie psychicznym, uświadamiając sobie swoje własne emocje, myśli, zachowania. Na poziomie duchowym, będąc świadomym swojego największego potencjału, źródła kreatywności JA JESTEM, JA ISTNIEJĘ.
Twoja obecność jest jak ocen świadomości, jest jak punk w kuli, który wychodzi poza czas liniowy, który jest obecny w różnych miejscach jednocześnie w tej samej kuli. Wraz z obecnością jest obecna ekspansja, rozchodzenie się tego co jest we wszystkich kierunkach jednocześnie.
Na poziomie praktycznym, w przypadku osób w traumie, sprowadzanie osób do tu i teraz do tej rzeczywistości fizycznej, emocjonalnej pomaga ustabilizować daną osobę i osadzić ją w realiach życia. Uziemiając własne ciało, doświadczając grawitacji, stajesz się urealnioną istotą w tej przestrzeni i czasie liniowym, wychodząc poza tą przestrzeń, dzięki świadomości poszerzonej.