Recenzje

Czytając "Niepodzielone. Wschodnie i zachodnie teorie rozwoju osobowości" Kena Wilbera,  mogłem dostrzec, że ta niezwykła umiejętność ujęcia rzeczywistości i objęcia jej w przestrzeń świadomości jest niezwykle zachęcająca, aby umysł znalazł właściwe miejsce wobec świadomości.

Książka „Niepodzielone” jest w pierwszej kolejności o całości, a nie o podzieleniu. Nawiązuje do naszego poznania, w którym umysł ma skłonność do dzielenia, stawiania granic, aby sobie poradzić ze złożonością świata. Natomiast granice poza umysłem nie istnieją.  

Tak pisze o tym autor: „Każda linia graniczna jest potencjalną linią frontu, gdyż linia graniczna oddziela terytoria dwóch potencjalnie zwaśnionych obozów. […] Natura nic nie wie o świecie przeciwieństw, w którym żyją ludzie. […] To linia graniczna stwarza parę przeciwieństw. Krótko mówiąc, wytyczać granice to produkować przeciwieństwa”.

Wilber nie zatrzymuje się w swojej książce li tylko na poziomie kognitywistycznych rozważań. Pokazuje, jak bardzo wytyczane przez nas granice wpływają na to, jak widzimy naturę człowieka oraz to jak podchodzimy do psychoterapii. Proponuje też w swojej książce model, który łączy popularne szkoły psychoterapii, opisując je nie jako sprzeczne, lecz operujące na innym poziomie świadomości (w innym miejscu umiejscawiającym granice między ja i nie-ja).

Wilber oferuje nam w "Niepodzielonych" i poznawczy ferment i filozoficzny spokój. Przekonuje, że wszelkie walki – również te między zwaśnionymi szkołami psychoterapeutycznymi – są bez sensu, bo natura (również natura ludzka) nie operuje takimi przeciwieństwami, jakie narzucili sobie psycholodzy.

Ken Wilber, Niepodzielone. Wschodnie i zachodnie teorie rozwoju osobowości.

Poznań: Zysk i S-ka.